Desorientasión

Nesesíto un kuchíyo…
las tiniéblas túrban mi soledád…
Beeménte anélo,
beeménte bríyo…

Me kiéro matár kon un kuchíyo,
me kiéro kortár la gargánta kon ún kuchíyo de kosína,
kon los ke se kórtan los tomátes,
kon los ke se áse la ensaláda.

Me kiéro matár kon un kuchíyo,
kon un kuchíyo ke bríye komo la pás,
ke bríye komo los bóskes d otóño,
ke bríye komo la primabéra.

Me kiéro matár kon un kuchíyo,
ke será el berdúgo d mi tristésa estúpida,
el berdúgo d mi bída estúpida,
el berdúgo d mis bísios…

El berdúgo d mis pasiónes,
el berdúgo d mis desbélos, d mis pláyas,
d mis kansiónes i d mis montáñas.
Me kiéro matár kon un kuchíyo.

Kiéro alkansár la etérea núbe,
el infernál siélo,
el selestiál infiérno,
la infiníta túmba.

Núnka amanése,
no ay rrósas ni klabéles,
no ay plúmas ni espínas,
el día se apága…

Maldíto séa el parpadéo en ke me enkontré kon mi pensamiénto.
Óy el sól ya no kánta,
óy el sól ya no bríya,
óy la lúna ya murió.

Kuando me lebánto por las mañánas,
me béo al espéjo…i béo nada…

náda, ke náda díse,
náda, ke náda piénsa.

Ábro la puerta
i no béo mas ayá d mi narís.
Ábro la berdád
i béo asta lo ke nó quiéro bér.

Me diríjo a un puénte kolgánte
ke nó tiéne kábles ni kolúmnas,
a un edifísio sin simiéntos,
a un rrelój sin agújas,
a un siélo sin ábes,
al imaláya sin abrígo,
a una núbe sin água,
a un rretráto sin rróstro.

Me rretuérso d dolór en las káyes
i nádie me bé.
Tódos se rretuérsen d dolór en las káyes
i nádie se bé.

Téngo gánas de gritár,
pero nádie me eskuchará.
Tódos tienen gánas de gritár,
pero nádie se eskuchará.

Kisiéra bailár una bída,
pero nádie kerra bailárla konmígo.
Kisiéra soñár un suéño,
pero nádie kerra soñárlo konmígo.

Kisiéra asér kósas ke jamás,
en ésta ipókrita eksisténsia, é écho.
pero ké más dá…? Sin ipokresías…
…me kiéro matár kon un kuchíyo.


Datos

Fecha

2000

Comentarios

Este poema sirvió para canalizar mucho de mi depresión

¿Te gustó?
Regálame USD 2

Escribe tus comentarios...